Wednesday 2 April 2008

ကြၽန္မ နားမလည္ႏုိင္ဘူး

ၾကိဳးစားရုန္းကန္ခဲ့ရတဲ့ ဘ၀မွာ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ အလံုးစံု ျပီးျပည့္စံုတဲ့ ၊ စိတ္ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ပုိင္ဆိုင္ႏုိင္မွာလဲ .

ကြၽန္မ ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ လမ္းမွာ တစိမ္း တရံ ေတြဟာ သြယ္၀ိုက္ေသာ နည္းအားျဖင့္ လည္းေကာင္း ၊ တုိက္ရိုက္ နည္းအားျဖင့္ လည္းေကာင္း ကြၽန္မကုိ မကူညီၾကပါဘူး .

ကြၽန္မ ေအာင္ျမင္မႈ ရခ်ိန္မွာ မွ်ေ၀မခံစားေပးရင္ေတာင္ အေႏွာင့္အယွက္ မေပးဘူးဆုိရင္ ကြၽန္မ ေက်နပ္ပါတယ္ .

ေလွကားတစ္ထစ္ ကို ေအာင္ျမင္စြာ တက္ႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ေလွကားတစ္ထစ္ကို တက္ဖုိ ့အတြက္ ကြၽန္မ ေက်ာ္ျဖတ္ရမယ့္ အဆင့္ေတြ အမ်ားၾကီးပဲ .

ခု ကြၽန္မ မွာ အင္အား မရွိဘူး ျဖစ္ေနတယ္ .

ကြၽန္မ ခဏေလာက္ နားခ်င္တယ္ . ဒါေပမယ့္ နားခြင့္ မရွိဘူး . အေမာေျပ ေရတစ္ေပါက္ေလာက္ ေမွ်ာ္လင့္မိေပမယ့္ ကမ္းေပးမယ့္ လက္တစ္စံုကုိ ကြၽန္မ ရွာမေတြ ့ခဲ့ဘူး .

စိတ္ေလ်ာ့ လုိက္ပါျပီ. ျဖစ္ခ်င္တာထက္ လုပ္ခ်င္တာကိုပဲ လုပ္ဖို ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ပိုင္ပုိင္ႏုိင္ႏုိင္ခ်လိုက္တာဟာ ကြၽန္မ အတြက္ ပိုျပီး စိတ္သက္သာရာ ရေစပါလိမ့္မယ္ .