ကၽြန္မ ႏွင့္ တံျမက္စည္း

ခု ေလာေလာဆယ္ ကၽြန္မ ရဲ ့ ေျခေထာက္ေတြကုိ ကၽြန္မ သိပ္မုန္းေနမိတယ္ . ကၽြန္မ ေျခေထာက္ေတြက တဆိတ္ေတာ့ လြန္လြန္းတယ္ ထင္တယ္ . ကိုယ့္ပိုင္ရွင္ ရံုးက ပင္ပင္ပန္းပန္း ျပန္လာတာ ကုိ သိရဲ ့သားနဲ ့ ဖုန္ေတြကို နင္းလိုက္မိတာနဲ ့ တခါတည္း တန္းျပီး ဦးေႏွာက္ကို report လုပ္ေတာ့တာပါပဲ . ဦးေႏွာက္က ေျခေထာက္ဆီက သတင္း တက္လာတာနဲ ့ တံျမက္စည္းလွည္းဖို ့ ကၽြန္မ ကို ခိုင္းေတာ့တာပဲ . ပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ ့ ျပန္လာတာ နားခ်င္ေနျပီဟာကို ဦးေႏွာက္က ခိုင္းေတာ့ လူက တံျမက္စည္း ေကာက္ကိုင္ျပီး လွည္းရေတာ့တာေပါ့ . ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မ ေျပာတာ . ကၽြန္မ ရဲ ့ေျခေထာက္ေတြကုိ ခု သိပ္ မုန္းတာပဲလုိ ့..

ကၽြန္မ က ဖုန္ ကို အရမ္း sensitive ျဖစ္တယ္ . ေျခေထာက္ခ်တာလိုက္နဲ ့ၾကမ္းျပင္ ဖုန္ ရွိ မရွိ သိတယ္ . ဖုန္သိပ္ထူရင္ ဟတ္ခ်ိဳး ခ်ီေရာ . အခန္ ့မသင့္ရင္ အာသီးပါ ေယာင္လိုက္ေသးတယ္ . ျပီးေတာ့ ကၽြန္မ ရဲ ့အသားေတြက ဖုန္ ထိရင္ ယားလာတတ္တယ္ . ကုတ္ရင္ အနာျဖစ္ေကာ . ဒါေၾကာင့္ လဲ ေျခေထာက္က ဖုန္ ကို ထိမိျပီ ဆိုတာနဲ ့လူက အလုိလို စိတ္ညစ္ျပီး တံျမက္စည္း ေကာက္ ေကာက္လွည္းရေတာ့တာပဲ .

ကၽြန္မ ငယ္ငယ္ က ကၽြန္မ ေဖေဖ က အစိုးရ ေက်ာင္းက အျငိမ္းစားယူျပီးေနာက္ပိုင္း အိမ္မွာ စာသင္ေက်ာင္းေလး ဖြင့္ထားေတာ့ တစ္ေန ့ကို တံျမက္စည္း ၃ ခါထက္ မနည္း လွညး္ရတယ္ . အတန္း တစ္တန္း ဆင္းသြားျပီးရင္ တစ္ခ်ိန္ နဲ ့တစ္ခ်ိန္ နာရီ၀က္ေလာက္ နားတဲ့ ၾကားမွာ တံျမက္စည္း လွည္းရတယ္ . ျပီးေတာ့ အိမ္မၾကီး ဧည့္ခန္း ၊ လူေန အိပ္ခန္း ၊ ထမင္းစားခန္း ၊ မီးဖိုေခ်ာင္ ေတြအားလံုးကို တံျမက္စည္း လွည္းတဲ့ တာ၀န္ကလည္း ကၽြန္မ ပဲ . ေနာက္ ကၽြန္မ အကို ေက်ာင္းတက္တုန္း တစ္ဖက္တစ္လမ္း ၀င္ေငြ ရေအာင္ ဆုိျပီး ဖြင့္ထားတဲ့ စာအုပ္ဆိုင္ေလး မွာလည္း ဆိုင္ မဖြင့္ခင္ တံျမက္စည္း လွည္းေပးရတယ္ .

ည ၈ နာရီ သို ့မဟုတ္ ၉ နာရီ အတန္းျပီးျပီ ဆိုတာနဲ ့ ေရဘံုဘိုင္က လာတဲ့ ေရကို ေသာက္ေရစစ္ နဲ ့ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ျပီး အိမ္မွာ ရွိတဲ့ ေရအိုး သံုးအိုး ကို ျဖည့္ရတယ္ . တစ္အိုးက အိမ္သားေတြ ေသာက္ဖို ့ ၊ ေနာက္တစ္အိုး က စာသင္ေက်ာင္းသား ေတြ ေသာက္ဖို ့ ၊ ေနာက္တစ္အိုးက အိမ္ေရွ ့က ဗံဒါပင္ ေအာက္မွာ လမ္းသြား လမ္းလာေတြ ေသာက္ဖုိ ့ အိမ္ကေလးနဲ ့ထည့္ထားတဲ့ အိုး ။

ေႏြေရာက္ျပီ ဆို အိမ္ေရွ ့ဗံဒါပင္ က သစ္ရြက္ေတြ အကုန္ ေၾကြေတာ့တာပဲ . ေမေမ က အုန္းတံျမက္စည္းနဲ ့လွည္းရင္ ေမေမ ခါးနာမွာစိုးလို ့ ယူလွည္းရင္း က ေနာက္ေတာ့ အရြက္ေၾကြေတြ လွဲတဲ့ တာ၀န္ ၊ မီးရိႈ ့တဲ့ တာ၀န္လည္း ကၽြန္မ ပဲ ယူလိုက္တယ္ .

ေႏြ ဆိုရင္ ရိုးတံျပိဳင္းျပိဳင္း ထေနတဲ့ ဗံဒါပင္ ၾကီးကို ၾကည့္ျပီး ကၽြန္မ မွာ လြမ္းသလုိ ၊ ေဆြးသလို ခံစားရတာ အျမဲပဲ . အပင္ေအာက္မွာ အရြက္၀ါေတြ သိပ္မ်ားေနျပီ ဆို ကၽြန္မ စိတ္ေတြ ညစ္လာေရာ ၊ အိမ္ေပါက္၀ မွာ ေထာင္ထားတဲ့ အုန္းတံျမက္စည္း ယူျပီး အကုန္ လံုးကို လွည္းေတာ့တာပဲ . လွည္းျပီးလို ့အပင္ေအာက္မွာ ရွင္းသြားျပီ ဆိုရင္ အရမ္း စိတ္ခ်မ္းသာတယ္ . အခု ဒီမွာ လမ္းသြားရင္း လာရင္း အပင္ေအာက္မွာ အရြက္ေတြ ျပန္ ့ၾကဲေနရင္ေလ အုန္းတံျမက္စည္း ယူျပီး လွည္းေပးလိုက္ခ်င္တယ္ တကယ္ပဲ . ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ သူတို ့ အစိုးရ က ငွားထားတဲ့ လူေတြ လာရွင္းသြားတာပါပဲ . ေအာ္ ကၽြန္မ တို ့ႏိုင္ငံမွာဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္မ တို ့ေတြ တပိုင္ တႏုိင္ လုပ္ၾကတာပါပဲ . ျမဴနီစပယ္ လာလွည္းလိမ့္မေပါ့ ဆိုတဲ့ စိတ္မ်ိဳး မေပၚခဲ့ဖူးဘူး .

အင္း တစ္ေန ့ေန ့ေတာ့ ကၽြန္မ ငယ္ငယ္ကလို ျခံက်ယ္က်ယ္ ၊ အိမ္ က်ယ္က်ယ္ ၊ အပင္ေတြနဲ ့ ပန္းေတြနဲ ့ ေ၀ေ၀ဆာဆာ ေအးေအး ခ်မ္းခ်မ္း ရွိတဲ့ အိမ္မ်ိဳး ပိုင္ဆိုင္ႏုိင္လိမ့္မယ္လို ့ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ .

အခ်ိန္

လူတစ္ေယာက္ ရဲ ့ ဘ၀ မွာ ထိတ္လန္ ့စရာ အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုကို ၾကံဳေတြ ့လိုက္ရတဲ့ အခိုက္အတန္ ့မွာ သူဟာ သူ ့ရဲ ့ အိမ္မက္ဆိုးက ႏိုးထ ႏုိင္ဖို ့အတြက္ အခ်ိန္ အတိုင္းအတာ တစ္ခု လိုပါတယ္ . အဲ့ဒီ အခ်ိန္ဟာ တစ္ရက္ သုိ ့မဟုတ္ တစ္လ သုိ ့မဟုတ္ တစ္ႏွစ္ သုိ့မဟုတ္ ၁၀ ႏွစ္ လည္း ျဖစ္ႏုိင္သလို ၊ သူ ရဲ ့ ဘ၀ တစ္သက္တာလံုးလည္း ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္ .သူ ့ရဲ ့ နဂို ဘ၀ ၊ နဂို စိတ္အေျခအေန တစ္ခုကို ျပန္ေရာက္ဖို ့ကၽြန္မ တို ့ေတြ ဟာ သူ ့ကို အခ်ိန္မေပးသင့္ပါဘူးလား . ကူကယ္ရာမဲ့ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကုိ လက္တစ္ဖက္ ကမ္းေပးလိုက္ဖို ့ ၀န္မေလးတဲ့ လူေတြ ရွိသလို ၊ ေျမာင္းထဲကို ကန္ခ်ဖို ့ၾကိဳးစားေနတဲ့ လူေတြလည္း ရွိပါလိမ့္မယ္ . တခ်ိဳ ့က်ေတာ့ နားလည္မေပးတတ္ျခင္းပါ . မကူညီ သလုိ ၊ တြန္းလည္း မခ်ပါဘူး ဆိုေပမယ့္ ထိုသူ တို ့ရဲ ့ နားလည္မေပးတတ္ျခင္းဟာ သူ ့ကို ပိုျပီး အက်ပ္အတည္းျဖစ္ေစပါတယ္ . သူ ့အတြက္ အေႏွာင့္အယွက္ တစ္ခု ျဖစ္ေစပါတယ္ . သူ ့ရဲ ့ၾကိဳးပမ္းမႈ ကုိ အသိအမွတ္ မျပဳဘဲ စကားတင္း ဆုိေနတာကေရာ …. ေလာကမွာ အသက္ရွဴပံု ကြဲျပားတဲ့ လူေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနသေရြ ့ကာလပတ္လံုး အိမ္မက္ဆိုး ရွည္သူေတြ ရွိသလုိ ၊ အိမ္မက္ဆိုးက ရုန္းထြက္ႏုိင္သူေတြ ၊ အိမ္မက္ဆိုး မမက္ဘူး ေသးေသာ သူေတြ အမ်ားၾကီး ကို ကၽြန္မ တုိ ့ၾကံဳေတြ ့ရအံုးမွာပါ .

ကၽြန္မ ၏ ဖိနပ္

ကၽြန္မ သိပ္ သေဘာက်တဲ့ ဖိနပ္ေလးပါ . ကၽြန္မ စီးေနၾက တံဆိပ္ ေလး လဲ ျဖစ္တယ္ . ေစ်းကလဲ သိပ္ မဆိုးတာနဲ ့ ၀ယ္ လာျဖစ္ခဲ့တာ . ကိုယ္ စီးေနက် တံဆိပ္ ျဖစ္တာနဲ ့ ဖိနပ္ပံုေလးလဲ ၾကိဳက္တာနဲ ့၀ယ္လာလုိက္တာ စစီးတဲ့ ေန ့မွာပဲ ျပသနာ ေပၚေတာ့တာပါပဲ . ကၽြန္မ ေျခေထာက္က အျပားၾကီးေတာ့ ေျခေခ်ာင္းေတြကို စီးထားသလို ျဖစ္ေနတဲ့ ဖိနပ္မ်ိဳး ၀တ္ရင္ ေျခေထာက္အရမ္းနာပါတယ္ . ဖိနပ္ ေရွ ့ ၾကိဳးမာမာေလး က ကၽြန္မ ေျခေထာက္ေတြကို စီးေႏွာင္ထားသလို ခံစားရျပီး စ၀တ္တဲ့ ေန ့မွာပဲ ကၽြန္မ ေျခသန္းႏွစ္ဖက္မွာ ပလာစတာ ကိုယ္စီ နဲ ့ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္ . ေသေသ ခ်ာခ်ာ စီးမၾကည့္မိတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ပဲ အျပစ္တင္လိုက္မိပါေတာ့တယ္ .

သူမ

သူမ သည္ ဖေယာင္းရုပ္ထု တစ္ခု မဟုတ္သလို ေက်ာက္ေဆာင္ တစ္ခု လည္း မဟုတ္ခဲ့ပါ ။

သူမ တြင္ ခ်စ္ျခင္း ၊ မုန္းျခင္း ၊ သနားျခင္း ၊ ရက္စက္ျခင္း ၊ အားနာျခင္း ၊ အရြဲ႕တိုက္ျခင္း စသည့္ အစြန္း တစ္ဖက္စီ ေရာက္ေနေသာ ခံစားမႈ မ်ား ရွိပါသည္ ။

သူမ ၏ ပိုင္ဆုိင္မႈ အား စြန္ ့လႊတ္ဖို ့ ၀န္မေလးတတ္ သလို သူမ လိုခ်င္သည့္ အရာမ်ား အားလည္း ရယူဖို ့ ၀န္ေလး တတ္သူ မဟုတ္ေပ ။

သူမ ေဘးတြင္ ရွိေသာ သူမ်ား အား သူမကို နားလည္ေပးပါရန္ မေတာင္းဆိုတတ္ သကဲ့သို ့ ထုိသူ မ်ား အား နားလည္ေပးႏုိင္ရန္လည္း သူမ မၾကိဳးစားတတ္ခဲ့ ။

သူမ မ်က္ႏွာတြင္ ဟန္ေဆာင္ အျပံဳးကုိ မျမင္ရတတ္ေပ ။ ထို ့အတူ သူမ ကုိ ဟန္ေဆာင္ျပံဳးျပေသာ သူမ်ား အားလည္း သူမ က ျပန္မျပံဳးျပ တတ္ေခ် ။

သူမ ကို လူမႈေရး ေခါင္းပါးသူ ဟု သမုတ္ ႏုိင္သလို ၊ ႏွလံုးသား မဲ့ သူ ဟုလည္း ေခၚခ်င္သူမ်ား ရွိသည္ ။

သုိ ့ေသာ္ သူမ သည္ မည္သူ ့ စကားကိုမွ ဂရုစိုက္လိမ့္မယ္ မဟုတ္ေပ ။ သူမ သြားလုိေသာ ပန္းတိုင္သို ့ေရာက္ေအာင္သာ ဆက္သြားလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္ ။

အမွန္ေတာ့ သူမ သည္ ခံစားတတ္သူ ျဖစ္သည္ ။ အမ်ား မိုးခါးေရ ေသာက္ခ်ိန္တြင္ ထိုမိုးခါးေရ အား ၾကိတ္မွိတ္ ျမိဳခ် ရန္ ၾကိဳးစားခဲ့ဖူးသူ ျဖစ္သည္ ။ သူမ ေဘးမွ ဟန္ေဆာင္ ေနသူ မ်ားအား လိုက္ေလ်ာညီေထြမႈ ရွိေစရန္ သူမ၏ စိတ္ကုိ သူမ အစြမ္းကုန္ ႏွိမ့္ခ် ခဲ့ဖူးသည္ ။ သုိ ့ေသာ္ သူမ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါ ။

သူမ မိုးခါးေရ မေသာက္ႏုိင္ခဲ့ပါ ။ သူမ ခံစားမႈ မ်ားသည္ ေလာက ၏ ၀ါးျမိဳ ျခင္းကို ခံခဲ့ရသည္ ။ သူမ ေဘးတြင္ ရွိေသာ သူမ်ား ၏ အလိုကို လိုက္ရန္ ၾကိဳးစားခဲ့ေသာ္လည္း ထုိသူ မ်ား ၏ အျပစ္တင္ ေျပာဆိုျခင္း ကိုသာ သူမ ရရွိခဲ့သည္ ။ ထုိသူတို ့စိတ္ေက်နပ္မႈ ရေစရန္ သူမ မစြမ္းႏုိင္ခဲ့ ။

ထုိေၾကာင့္ သူမ သည္ ေျပာင္းလဲ သြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ ။

သူမ ကို နားလည္ေသာ သူမ်ား က်န္ခဲ့သလို ၊ သူမ ကို နားမလည္ႏုိင္ေသာသူမ်ား ထြက္ခြာသြားၾကသည္ ။ သူမ ၀မ္းနည္းမႈ မျဖစ္ပါ ။ ၀မ္းသာမႈလည္း မျဖစ္ခဲ့ပါ ။ သူမ သည္ သူမ ဘ၀ ခရီးလမ္းကို ဆက္ေလွ်ာက္ရန္သာ ၾကိဳပမ္းေနပါေတာ့သည္ ။

ကဗ်ာ(မ)ဆန္ေသာေန႔

မေန ့ကေတာ့ ကၽြန္မ ရဲ ့ ကဗ်ာ ဆန္ေသာ ေန ့တစ္ေန ့ပါပဲ .
စိတ္ပ်က္ဖုိ ့ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ကဗ်ာ ဆန္ပါတယ္ . ရံုးက ေန ့တစ္၀က္ ခြင့္ ယူျပီး ICA ကိုသြား ၊ လမ္းမွာလဲ အိမ္က လူၾကံဳ ေပးလုိက္တဲ့ အထုပ္ကို MOM မွာ ၀င္ယူရေသးတယ္ . ျပီးေတာ့မွ ICA ကုိသြားေတာ့ ဟုိေရာက္ေတာ့ ၂ နာရီ ခြဲလုျပီ .
ခပ္သုတ္သုတ္ Q စီ ျပီး နံပါတ္ ယူ ဟုိေကာင္တာ ဒီေကာင္တာ ေကာင္တာ
ေကာင္တာ သံုးခု ကူးျပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္အိတ္ထဲက စလံုး ၂၀၀ လဲ ပါသြားျပီခ်ိန္မွာ လက္က နာရီကလဲ ည ၇ နာရီ ေက်ာ္သြားပါေလေရာ . ေအာ္ စင္ကာပူမွာ အစိုးရရံုးက လူေတြ အုိတီလုပ္တယ္လုိ ့ခုမွ သိေတာ့တယ္ . ကိုယ္လဲေတာ္ေတာ္ အီစလံ ေ၀ေနျပီေလ . လူက ဗိုက္ဆာလြန္းလို ့ စကားေတာင္ မေျပာႏုိင္ဘူး . City Hall ကိုေျပး Peninsula မွာ ၀င္ျပီး ထမင္းစား ၊ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ျပီးမွပဲ အသံထြက္ႏုိင္ေတာ့တယ္ . အျဖစ္က မႏွစ္ကနဲ ့မတူဘူး ဆိုတာ ဒါေပါ့ . လူကေတာ္ေတာ္ ဟုိက္သြားတယ္ .

ဒါေတာင္ မျပီးေသးဘူး . ေနာက္တစ္ပတ္ တစ္ရက္ထပ္သြားရအံုးမယ္ .ေတာ္ျပီ ခြင့္ေတာ့ မယူေတာ့ဘူး . သူမ်ား ျငိဳျငင္တယ္ . ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ စေန ေန ့မနက္ပိုင္းပဲ အိပ္ေရးအပ်က္ခံ ေစာေစာ ထသြားလိုက္ေတာ့မယ္ . မထူးပါဘူးေလ . ဟင္းးး .

ဟားဟား . စကားစပ္လုိ ့ ေျပာရအံုးမယ္ . ကိုယ့္ရဲ ့ မန္ေနဂ်ာက သိပ္ရီရတာပဲ . ကိုယ့္ကုိ KL မွာ Training သံုးရက္သြားတက္ခိုင္းတယ္ . ကိုယ္ကလဲ အိုေက ေပါ့ . Visa ယူရမယ္ ဆုိေတာ့ သူတို ့က သူတို ့ဟာ သူတို ့လုပ္တယ္ . ရပါတယ္ ျပသနာ မရွိပါဘူး . လုပ္ေပါ့ . အရင္ ကိုယ္လုပ္တုန္းက လဲ တစ္ႏွစ္ ရထားတာပဲ . ခုက သက္တမ္းကုန္သြားလုိ ့ထပ္လုပ္ရမွာ .

အဲ့ဒါကုိ လာျပီး နင္က ျမန္မာ ျဖစ္ေနလုိ ့ Visa ေပးပါ့မလားတဲ့ . စိတ္တိုလိုက္တာေနာ္ . ျပန္ေျပာခ်င္တာ ပါးစပ္ကို ယားေနတာပဲ . မဆန္ ့က်င္ေကာင္းတဲ့သူမုိ ့သာ သည္းခံေနရတယ္ . ဒါေတာင္ နဲနဲေလးေတာ့ ေျပာလုိက္ေသးတယ္ . ဘာလုိ ့မရရမွာလဲ . ရတာေပါ့လို ့ . ငါ အရင္ လဲ လုပ္ဖူးတာပဲလို ့ .

ဒါကို သူက အရင္က ရတာ . ခုေတာ့ ရခ်င္မွ ရမွာ . ဒါေပမယ့္ ကိတ္စ မရွိပါဘူး . ငါတို ့ company က နာမည္ရွိျပီးသားမုိ ့ရမွာပါတဲ့ . ေအာ္ ေအာ္ ဟင္းးး ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ . ဘယ္သူ ့ကို ဆဲလို ့ဆဲရမွန္း မသိတဲ ့ဘ၀ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိယ္ ပဲ ဆဲလိုက္ပါတယ္ . အင္းေလ ကိုယ္ လွ်ာရွည္ျပီး ထြက္လာမို ့လို ့ေပါ့ .
ကိုယ့္ရဲ ့ႏုိင္ငံတြင္း ေန ဒီလုိ ဘယ္ျဖစ္မလဲေနာ္ . ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား . စိတ္ေလွ်ာ့ စိတ္ေလွ်ာ့ .

ေအာင္ျမင္မႈ

ကၽြန္မ ေပ်ာ္ပါတယ္ . ကၽြန္မ ေရွ ့မွာ ရွိေနတဲ့ ေလွကားတစ္ထစ္ကုိ တက္ႏုိင္တဲ့ အတြက္ ကၽြန္မ ေပ်ာ္ရႊင္မိပါတယ္ .

ရလာလိမ့္မယ္ ဆုိတာ သိတယ္ ၊ အခ်ိန္ေပးရမယ္ ဆုိတာ သိတယ္ ၊ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ မေစာင့္ခ်င္ခဲ့ဘူး . ေစာင့္ခဲ့ရတဲ့ ကာလေတြဆီမွာ ကၽြန္မ စိတ္ပင္ပန္းမႈေတြနဲ ့ ရင္ဆိုင္ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရတယ္ .

ခုေတာ့ ေနာက္ဆံုး ကၽြန္မ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ပါျပီ . အဲ့ဒီ အတြက္ ကၽြန္မ ေက်နပ္ပါတယ္ . ကၽြန္မ ကိုယ္ ကၽြန္မ ေက်နပ္အားရမႈ ျဖစ္မိပါတယ္ .

ဒီစာပိုဒ္ေလးနဲ ့ ကိုယ့္ရဲ ့ေပ်ာ္ရြင္ ေက်နပ္မႈ ကုိ မွတ္တမ္း တင္ထားပါရေစ .

ခ်စ္သူ မုန္းသူ

ေလာကမွာ လူရယ္လုိ ့ျဖစ္လာရင္ ကိုယ့္ကို ခ်စ္သူ ရွိႏုိင္သလို မုန္းသူလဲ ရွိပါလိမ့္မယ္ . ခ်စ္ျခင္း မုန္းျခင္းဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ဖန္တီးယူထားတဲ့ အရာ တစ္ခုပါပဲ .

ကိုယ့္မ်က္စိထဲမွာ ၾကည့္လုိ ့ရရင္ ဒီလူ ့ကုိ ခ်စ္ေနႏိုင္ျပီး ၊ ကိုယ့္မ်က္စိနဲ ့ အျမင္မေတာ္ေတာ့ဘူး ဆုိတာနဲ ့ဒီလူ ့ ကို မ်က္ႏွာ မျမင္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ မုန္းတီးလာမွာ အမွန္ပါပဲ .

ခ်စ္သူ ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ မုန္းသူ ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အမွန္ေတာ့ ဒါဟာ စိတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာပါပဲ . စိတ္ကေလးကိုသာ ထားတတ္တယ္ ဆုိရင္ ခ်စ္ျခင္း မုန္းျခင္း ဆိုတဲ့ အရာေတြဟာ တသားတည္း ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္ .

ခံစားခ်က္တို႔ ကြန္းခိုရာ အိမ္

ကၽြန္မ ဘေလာ့ခ္ ေလးကို ေသာ့ခတ္ သိမ္းထားမိတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားခဲ့ျပီ .
ေရးခ်ခ်င္ေသာ အေၾကာင္းအရာ မ်ား ရွိေသာ္လည္း ကၽြန္မ မေရးခ်ခဲ့မိပါ . စာေရးခ်င္စိတ္ေပၚတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကြန္ျပဴတာ ေရွ ့မွာ ရွိမေနတာက တမ်ိဳး ၊ ကြန္ျပဴတာ ေရွ ့မွာ ရွိေနေသာ္လည္း ကိုယ္ေရးခ်င္ေသာ အေၾကာင္းအရာကို ေရးခ်လိုက္ဖို ့အဆင္မေျပျခင္းက တဖံု ေၾကာင့္ ကၽြန္မ ရဲ ့ နားခိုရာ ေနရာေလးကုိ ကၽြန္မ အလည္အပတ္ သေဘာမ်ိဳးနဲ ့ေတာင္ မေရာက္ျဖစ္ခဲ့ဘူး .

တစ္ရက္ ကၽြန္မ စဥ္းစားမိတယ္ . ဒီေနရာေလးဟာ ကၽြန္မ ရဲ ့အိမ္ ကေလးနဲ ့တူတယ္လို ့ . ကၽြန္မ တို ့ရဲ ့ အိမ္ဆိုတာ မ်ိဳးက ကၽြန္မ တို ့ကို ေႏြးေထြးလံုျခံဳမႈ ေပးရာ ၊ ေအးခ်မ္းေသာ အရိပ္အာ၀ါသ ေပးရာ ၊ အပမ္းေျဖ နားေနဖို ့ေနရာ စတဲ့ အခ်က္ေတြနဲ ့ျပည့္စံုတယ္ မဟုတ္လား . အေၾကာင္းမတိုက္ဆိုင္လို ့ အိမ္ကို မျပန္ျဖစ္အံုးေတာ့ ကိုယ္ ျပန္ႏုိင္တဲ့ အခ်ိန္မွာ အဲ့ဒီ အိမ္ဟာ ကၽြန္မတို ့ကို ေႏြးေထြးစြာ ၾကိဳဆိုျပီး နားေနခြင့္ ေပးတဲ့ ေနရာေလး တစ္ခု အျဖစ္ အျမဲ တည္ရွိေနတတ္ပါတယ္ .

ခုလဲ ကၽြန္မ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ဒီ တိတ္ဆိတ္စြာ ဆိုတဲ့ ကၽြန္မ ရဲ ့အိမ္ကေလးဟာ ကၽြန္မကို ေႏြးေထြးစြာ ၾကိဳဆိုေနပါတယ္ . ကၽြန္မ ရဲ ့ေအာင္ျမင္မႈ ၊ ရႈံးနိမ့္မႈ ၊ ကၽြန္မ ဘ၀ ရဲ ့ အနိမ့္ အျမင့္ အားလံုးကို ကၽြန္မ ရဲ ့ အိမ္ကေလးထဲမွာ ကၽြန္မ ကို သိမ္းဆည္းခြင့္ေပးခဲ့တယ္ . ကၽြန္မ ခံစားရတာေတြ ကၽြန္မ ေပ်ာ္ရႊင္ရတာေတြ ကၽြန္မ ေလာင္ကၽြမ္းခံခဲ့ရတာေတြ ကၽြန္မ စိတ္ၾကည္လင္ ခ်မ္းေျမ့ခဲ့ရတာေတြ အားလံုးကို အိမ္ၾကမ္းျပင္ထက္မွာ သြန္ခ်ခြင့္ေပးခဲ့တယ္ .

ကၽြန္မ ရဲ ့ ဘူမိနတ္သံ ဒီေနရာေလးကို ကၽြန္မ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ . ကၽြန္မ ကို စိတ္ထြက္ေပါက္ တစ္ခု ေပးခဲ့တဲ့ အတြက္ပါ .