ကၽြန္မ ႏွင့္ တံျမက္စည္း

ခု ေလာေလာဆယ္ ကၽြန္မ ရဲ ့ ေျခေထာက္ေတြကုိ ကၽြန္မ သိပ္မုန္းေနမိတယ္ . ကၽြန္မ ေျခေထာက္ေတြက တဆိတ္ေတာ့ လြန္လြန္းတယ္ ထင္တယ္ . ကိုယ့္ပိုင္ရွင္ ရံုးက ပင္ပင္ပန္းပန္း ျပန္လာတာ ကုိ သိရဲ ့သားနဲ ့ ဖုန္ေတြကို နင္းလိုက္မိတာနဲ ့ တခါတည္း တန္းျပီး ဦးေႏွာက္ကို report လုပ္ေတာ့တာပါပဲ . ဦးေႏွာက္က ေျခေထာက္ဆီက သတင္း တက္လာတာနဲ ့ တံျမက္စည္းလွည္းဖို ့ ကၽြန္မ ကို ခိုင္းေတာ့တာပဲ . ပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ ့ ျပန္လာတာ နားခ်င္ေနျပီဟာကို ဦးေႏွာက္က ခိုင္းေတာ့ လူက တံျမက္စည္း ေကာက္ကိုင္ျပီး လွည္းရေတာ့တာေပါ့ . ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မ ေျပာတာ . ကၽြန္မ ရဲ ့ေျခေထာက္ေတြကုိ ခု သိပ္ မုန္းတာပဲလုိ ့..

ကၽြန္မ က ဖုန္ ကို အရမ္း sensitive ျဖစ္တယ္ . ေျခေထာက္ခ်တာလိုက္နဲ ့ၾကမ္းျပင္ ဖုန္ ရွိ မရွိ သိတယ္ . ဖုန္သိပ္ထူရင္ ဟတ္ခ်ိဳး ခ်ီေရာ . အခန္ ့မသင့္ရင္ အာသီးပါ ေယာင္လိုက္ေသးတယ္ . ျပီးေတာ့ ကၽြန္မ ရဲ ့အသားေတြက ဖုန္ ထိရင္ ယားလာတတ္တယ္ . ကုတ္ရင္ အနာျဖစ္ေကာ . ဒါေၾကာင့္ လဲ ေျခေထာက္က ဖုန္ ကို ထိမိျပီ ဆိုတာနဲ ့လူက အလုိလို စိတ္ညစ္ျပီး တံျမက္စည္း ေကာက္ ေကာက္လွည္းရေတာ့တာပဲ .

ကၽြန္မ ငယ္ငယ္ က ကၽြန္မ ေဖေဖ က အစိုးရ ေက်ာင္းက အျငိမ္းစားယူျပီးေနာက္ပိုင္း အိမ္မွာ စာသင္ေက်ာင္းေလး ဖြင့္ထားေတာ့ တစ္ေန ့ကို တံျမက္စည္း ၃ ခါထက္ မနည္း လွညး္ရတယ္ . အတန္း တစ္တန္း ဆင္းသြားျပီးရင္ တစ္ခ်ိန္ နဲ ့တစ္ခ်ိန္ နာရီ၀က္ေလာက္ နားတဲ့ ၾကားမွာ တံျမက္စည္း လွည္းရတယ္ . ျပီးေတာ့ အိမ္မၾကီး ဧည့္ခန္း ၊ လူေန အိပ္ခန္း ၊ ထမင္းစားခန္း ၊ မီးဖိုေခ်ာင္ ေတြအားလံုးကို တံျမက္စည္း လွည္းတဲ့ တာ၀န္ကလည္း ကၽြန္မ ပဲ . ေနာက္ ကၽြန္မ အကို ေက်ာင္းတက္တုန္း တစ္ဖက္တစ္လမ္း ၀င္ေငြ ရေအာင္ ဆုိျပီး ဖြင့္ထားတဲ့ စာအုပ္ဆိုင္ေလး မွာလည္း ဆိုင္ မဖြင့္ခင္ တံျမက္စည္း လွည္းေပးရတယ္ .

ည ၈ နာရီ သို ့မဟုတ္ ၉ နာရီ အတန္းျပီးျပီ ဆိုတာနဲ ့ ေရဘံုဘိုင္က လာတဲ့ ေရကို ေသာက္ေရစစ္ နဲ ့ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ျပီး အိမ္မွာ ရွိတဲ့ ေရအိုး သံုးအိုး ကို ျဖည့္ရတယ္ . တစ္အိုးက အိမ္သားေတြ ေသာက္ဖို ့ ၊ ေနာက္တစ္အိုး က စာသင္ေက်ာင္းသား ေတြ ေသာက္ဖို ့ ၊ ေနာက္တစ္အိုးက အိမ္ေရွ ့က ဗံဒါပင္ ေအာက္မွာ လမ္းသြား လမ္းလာေတြ ေသာက္ဖုိ ့ အိမ္ကေလးနဲ ့ထည့္ထားတဲ့ အိုး ။

ေႏြေရာက္ျပီ ဆို အိမ္ေရွ ့ဗံဒါပင္ က သစ္ရြက္ေတြ အကုန္ ေၾကြေတာ့တာပဲ . ေမေမ က အုန္းတံျမက္စည္းနဲ ့လွည္းရင္ ေမေမ ခါးနာမွာစိုးလို ့ ယူလွည္းရင္း က ေနာက္ေတာ့ အရြက္ေၾကြေတြ လွဲတဲ့ တာ၀န္ ၊ မီးရိႈ ့တဲ့ တာ၀န္လည္း ကၽြန္မ ပဲ ယူလိုက္တယ္ .

ေႏြ ဆိုရင္ ရိုးတံျပိဳင္းျပိဳင္း ထေနတဲ့ ဗံဒါပင္ ၾကီးကို ၾကည့္ျပီး ကၽြန္မ မွာ လြမ္းသလုိ ၊ ေဆြးသလို ခံစားရတာ အျမဲပဲ . အပင္ေအာက္မွာ အရြက္၀ါေတြ သိပ္မ်ားေနျပီ ဆို ကၽြန္မ စိတ္ေတြ ညစ္လာေရာ ၊ အိမ္ေပါက္၀ မွာ ေထာင္ထားတဲ့ အုန္းတံျမက္စည္း ယူျပီး အကုန္ လံုးကို လွည္းေတာ့တာပဲ . လွည္းျပီးလို ့အပင္ေအာက္မွာ ရွင္းသြားျပီ ဆိုရင္ အရမ္း စိတ္ခ်မ္းသာတယ္ . အခု ဒီမွာ လမ္းသြားရင္း လာရင္း အပင္ေအာက္မွာ အရြက္ေတြ ျပန္ ့ၾကဲေနရင္ေလ အုန္းတံျမက္စည္း ယူျပီး လွည္းေပးလိုက္ခ်င္တယ္ တကယ္ပဲ . ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ သူတို ့ အစိုးရ က ငွားထားတဲ့ လူေတြ လာရွင္းသြားတာပါပဲ . ေအာ္ ကၽြန္မ တို ့ႏိုင္ငံမွာဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္မ တို ့ေတြ တပိုင္ တႏုိင္ လုပ္ၾကတာပါပဲ . ျမဴနီစပယ္ လာလွည္းလိမ့္မေပါ့ ဆိုတဲ့ စိတ္မ်ိဳး မေပၚခဲ့ဖူးဘူး .

အင္း တစ္ေန ့ေန ့ေတာ့ ကၽြန္မ ငယ္ငယ္ကလို ျခံက်ယ္က်ယ္ ၊ အိမ္ က်ယ္က်ယ္ ၊ အပင္ေတြနဲ ့ ပန္းေတြနဲ ့ ေ၀ေ၀ဆာဆာ ေအးေအး ခ်မ္းခ်မ္း ရွိတဲ့ အိမ္မ်ိဳး ပိုင္ဆိုင္ႏုိင္လိမ့္မယ္လို ့ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ .